Κάπου μέσα μου
by
Σήμερα το βράδυ θα ζητήσω από το σώμα μου να με φιλοξενήσει. Να μου προσφέρει έναν χώρο να κοιμηθώ μέσα του. Θα του ζητήσω να μου πει ιστορίες από τα παλιά, γεγονότα τωρινά και οράματα από το μέλλον. Κάτι μέσα μου θα μου προσφέρει καταφύγιο. Το πιο όμορφο πουπουλένιο πάπλωμα το είχα κρύψει εκεί μέσα. Και τα πιο όμορφα γυμνά ενδύματα. Και έναν ωραίο καθρέφτη χωρίς τζάμι. Και μια θάλασσα. Σήμερα το βράδυ αυτή η θάλασσα θα με νανουρίσει.
Κάτι μέσα μου, με φωνάζει. Μου λέει πως του έλειψα. Θέλει την παρέα μου. Στο μυστικό μας χώρο, που είναι μόνο δικός μας. Κάπου μέσα μου.
Και ποιος ξέρει, αν όλοι μας σήμερα το βράδυ κουρνιάσουμε να κοιμηθούμε κάπου μέσα μας, ίσως αύριο ξυπνήσουμε πιο μαζί.
Κι όσο πιο μαζί ξυπνάμε, τόσο πιο πολύ χώρο έχει το δικό μου μέσα να φιλοξενήσει και το δικό σου μέσα. Κι έχει κάτι μαγικό αυτός ο μέσα μας χώρος. Ενώ είναι απόλυτα ιδιωτικός και τόσο διαφορετικός από κάθε άλλον, όσο πιο πολύ τον χρησιμοποιείς τόσο περισσότερο διαστέλλεται. Κι αν έξω μου κρυώνω και φοβάμαι, μέσα μου πάντα κάτι θα σιγοκαίει. Κάτι θα με ζεσταίνει. Το προσωπικό μου τζάκι. Ή, όπως έλεγαν οι αρχαίοι, η προσωπική μου "εστία". Που η θάλασσα μέσα μου, δε τη σβήνει. Με κάποιον τρόπο, την παρηγορεί, Η εστία παρηγορεί τη θάλασσα. Και η θάλασσα την εστία. Λες και ο Ποσειδώνας και η Εστία να ερωτεύτηκαν εκτός σεναρίου. Εκτός πραγματικότητας. Εκτός ρεαλισμού.
Κάτι μέσα μου, ζει μαγικές στιγμές κι αντέχει ακόμα.
Μακάρι να με δεχτεί αυτή τη νύχτα ως φιλοξενούμενο.
Guest star στο σενάριο που υφαίνει το ίδιο μου το σώμα.
Έστω για μια νύχτα...