Εντός (Within)
by
Τις τελευταίες μέρες το μέσα μου έχει δουλειές.
Έχει καλέσει συνεργείο καθαρισμού και νέο αρχιτέκτονα και διακοσμητή για ανακαίνιση.
Σκουπίζει, πλένει, σφουγγαρίζει όλη μέρα. Έβαλε και μία ταμπέλα, από αυτές τις κίτρινες τις πλαστικές που ανοίγουν σε σχήμα Λ και σε προστατεύουν από το να πατήσεις στα σημεία που έχει νερά, και γράφει επάνω «Προσοχή! Εσωτερική δομική ανακαίνιση». Σκάβει συνέχεια σα να προσπαθεί να βρει έναν καινούριο χώρο, καθαρό από ευρήματα προηγούμενων ανασκαφών ή έστω να μπαζώσει αρχαιολογικά πλέον (σχεδόν) ευρήματα χωρίς καμία ουσιαστική αξία στο παρόν, και να δομήσει κάτι ολότελα καινούριο. Προσέλαβε και πεπειραμένους ζωγράφους για να επιμεληθούν τους τοίχους. Θα έχει και ξύλινες λεπτομέρειες.. σε αυτό δεν έκανα καθόλου πίσω, του το απαίτησα!
Οι εργασίες είναι σε καλό δρόμο, όμως έχει καταντήσει λίγο κουραστικός ο θόρυβος που κάνουν τα συναισθηματικά εργαλεία, που είναι ασήκωτα… άλλα ξύλινα, άλλα χάλκινα, άλλα σιδερένια. Οι πρόθυμοι σωματικοί και πνευματικοί εργάτες τα χειρίζονται με δεξιοτεχνία, αλλά πάνω στη φούρια τους δε σέβονται ούτε τις ώρες κοινής ησυχίας. Όσο κι αν τους φωνάζω, είναι σα να μη με ακούνε. Δοκίμασα ακόμα και να πιω πολύ νερό για να τους κάνω να κολυμπήσουν λίγο, αλλά δεν έπιασε τόπο… δεν ωφελεί να το προσπαθώ από εδώ. Βούτηξα εγώ εκεί μέσα, αφού πρώτα έκλεισα τα αυτιά μου με ωτοασπίδες, για να πάω να του βρω. Τους πέτυχα σε ώρα ξεκούρασης, μαζεμένοι γύρω από ένα τραπέζι που είχε στρώσει η οικοδέσποινα, η (Εσωτερική) Γαλήνη και τους κερνούσε για το νέο σπιτικό που της ετοιμάζουν. Μόλις με είδαν με προσκάλεσαν στο τραπέζι. Η οικοδέσποινα ήρθε τρέχοντας να με αγκαλιάσει. Δεν την είχα συναντήσει (σχεδόν) ποτέ από τόσο κοντά. Ήταν όμορφη και χαμογελαστή. Γλυκιά θα έλεγα μάλλον. Την κοιτούσα σχεδόν απορημένος από την ξαφνική και σφιχτή αγκαλιά της. Με κοίταξε στα μάτια, μου έγνεψε «σε περίμενα» και μου έστρωσε να κοιμηθώ, γιατί γνωρίζει πως ταλαιπωρήθηκα πολύ στο ταξίδι.
Δεν ξέρω πόσες ώρες κοιμήθηκα, αλλά όταν ξύπνησα ήμουν μέσα σε ένα όμορφο καταφύγιο που είχε θαρρείς σχεδόν παντού την υπογραφή μου. Με «έβλεπα» σε κάθε πινελιά στο χώρο, με αναγνώριζα στους αφορισμούς που ήταν γραμμένοι στον τοίχο. Η Γαλήνη μού προσέφερε πρωινό χαμόγελο και με ξενάγησε στο καταφύγιο. Το δωμάτιο της χαράς ήταν γεμάτο από φωτογραφίες που είχαν τραβήξει τα μάτια μου αλλά ποτέ μία φωτογραφική μηχανή, και από βιβλία που είχα διαβάσει ή είχα γράψει- αυτό έμενε πάντα αδιευκρίνιστο. Το δωμάτιο του φόβου ήταν περιποιημένο και τακτοποιημένο, μίνιμαλ. Μόνο σε μια γωνιά είχε πεταμένα ένα σωρό άχρηστα πράγματα που αρχικά τα νόμιζα σκουπίδια και έσκυψα να τα μαζέψω για να τα πετάξω, αλλά η Γαλήνη δε μου το επέτρεψε. Τουλάχιστον ακόμα. Έτσι μου ψιθύρισε.
Το δωμάτιο της λύπης ήταν γεμάτο χαμογελαστά δάκρυα ή λυπημένα χαμόγελα, δεν μπορούσα ούτε αυτό να το προσδιορίσω.
Από την τελευταία πόρτα, τη μισάνοιχτη, έβγαινε ένα εκτυφλωτικό φως. Αυτό ήταν ιδιαίτερα περίεργο, διότι είχα μια αίσθηση πως εκείνο το δωμάτιο ήταν σκοτεινό. Όσο πλησίαζα, η λάμψη με έλουζε, γινόμουν ένα με αυτή. Όταν έσπρωξα λίγο την πόρτα για να δω καλύτερα, η Γαλήνη με χάιδεψε. Είχα αλλάξει. Αυτό το φως άλλαξε τον τρόπο που έβλεπαν τα μάτια μου, που σκεφτόταν το μυαλό μου.. ήταν σα να με κατάπιε ολόκληρο για να μου δώσει νέα μορφή, σα να σμίλευε πάνω μου και αναδείκνυε νέα χαρακτηριστικά που δε γνώριζα ότι υπήρχαν εκεί. Άφησε μέσα μου τη σμίλη, για να μπορεί να κινείται και μόνη της αέναα, αλλά μόνο όταν βρίσκομαι εδώ. Αυτό το σκοτεινό δωμάτιο με κερνούσε ένα λαμπερό φως που ήταν τόσο πολύ μαγευτικό, σχεδόν ανυπόφορο. Το δωμάτιο αυτό, το δωμάτιο της απώλειας -πένθους, μπορούσε να με φιλοξενήσει όποτε αισθανόμουν πως θα ήθελα να το επισκεφτώ.
Η Γαλήνη μού έφερε φρεσκοπλυμένες μυρωδάτες πυτζάμες. Εκείνη ήξερε πως σήμερα θα κοιμηθώ εδώ. Το αυριανό ξημέρωμα, η αυριανή μέρα, θέλω να με βρει αγκαλιασμένο με αυτό το φως και με τη σμίλη να δουλεύει. Η Γαλήνη θα κοιμηθεί στρωματσάδα, στο ξύλινο πάτωμα δίπλα μου. Θέλω να μου πει ένα παραμύθι για να κοιμηθώ ή έστω μια ιστορία από τα παλιά. Κλείνω τα μάτια μου αλλά από μέσα μου ακούγονται ψυχικοί εργάτες με συναισθηματικά εργαλεία να καλλωπίζουν το χώρο. Τις τελευταίες μέρες το μέσα μου έχει δουλειές.